Historia Zorana

Ostatnia aktualizacja: 13 października 2022 r.

Możesz legalnie uzyskać dostęp do nowych leków, nawet jeśli nie zostały one zatwierdzone w Twoim kraju.

Dowiedz się jak

2018 r., Bośnia i Hercegowina

Kiedy po raz pierwszy dowiedziałem się o diagnozie, przez wiele nocy nie mogłem spać; czułem się bardzo samotny. Boli mnie, gdy mówię, że były nawet łzy, gdy nikt mnie nie widział. Potem nastąpił ten punkt zwrotny, kiedy powiedziałam sobie: okay, mam tę chorobę. Po prostu wykorzystam jak najlepiej czas, który mi pozostał. Czułem się lepiej po tej decyzji.

Nazywam się Zoran i jestem absolwentką stomatologii dziecięcej i profilaktycznej. Obecnie pracuję jako kierownik dentysty w klinice ogólnej.

Kiedy zdiagnozowano u mnie stwardnienie zanikowe boczne (ALS), po zdaniu egzaminu certyfikacyjnego u dentysty, poinformowałem dyrektora kliniki, że nie mogę dalej pracować jako dentysta i że trzeba będzie znaleźć inne rozwiązanie. Zgodziła się na to natychmiast, a później zaproponowała mi obecną pozycję, którą zajmowałem przez ostatnie trzy lata. Po postawieniu diagnozy pojechałem również w podróż, aż do Bieguna Południowego.

Po tym jak fizyczne oznaki postępu choroby zaczęły się ujawniać (np. nie mogłem już całkowicie sam jeść, nie mogłem trzymać szklanki, itp.), zacząłem odczuwać niepokój z powodu tej niezdolności. Muszę przyznać, że długo cierpiałam w środku, aż w pewnym momencie moi przyjaciele zauważyli, że nie jestem tą osobą, którą kiedyś byłam, że mój śmiech zniknął i że byłam w złym humorze, więc poradzili mi, żebym poszła do psychiatry.

Walczyłem z tym z profesjonalną pomocą, a moje przesłanie do innych pacjentów byłoby przesłaniem optymizmu. Wyszedłem na zewnątrz i zacząłem podnosić świadomość w mojej lokalnej społeczności na temat tej choroby. Byłam zaskoczona wsparciem bliskich mi osób, a nawet tych, którzy nie byli dla mnie tak bliscy. Jest to długa walka, więc należy otoczyć się współczującymi przyjaciółmi, wdychać ich pozytywną energię i wewnętrzną siłę. Otaczajcie się kochającymi osobami, które są wam drogie. Bądźcie trochę egoistyczni w tym względzie i nie wykorzystujcie swojej energii do nieistotnych spraw. I walczcie dalej, bo tylko raz możecie żyć. Nigdy nie rozumiałem tego wyrażenia, ale teraz doceniam życie bardziej niż kiedykolwiek wcześniej.

2018 r., Bosna i Hercegowina

Kad sam saznao za dijagnozu, je bilo mnogo noći neprespavanih, nekako sam se osjećao usamljeno. Ne mogu ni da kažem da nije bilo suza kad me niko ne vidi. Posle je došao prelomni moment, kada sam si rekao: "Dobro, imam tu bolest. Hajde da iskoristim najbolje od života što je ostalo." Nakon toga sam se osjećao bolje.

Zovem se Zoran i specijalista sam iz dječje i preventivne stomatologije. Trenutno obavljam poslove načelnika stomatološke službe u domu zdravlja.

Po dijagnozi amiotrofična lateralna skleroza (ALS), posle položenog specijalističkog ispita, sam direktorici ustanove u kojoj radim saopštio da više neću moći raditi kao stomatolog i da je potrebno drugačije rješenje. Ona je to bez riječi prihvatila, a kasnije mi čak ponudila i mjesto načelnika, koje obavljam već tri godine. Nakon dijagnoze sam otišao na dugo putovanje, bio sam i na Južnom Polu.

Kada su se počeli javljati prvi znaci intenzivnije progresije (npr. nisam više mogao jesti potpuno samostalno, nisam mogao držati čase itd.), sam to nešto teže prihvatao. Moram reći da sam ja to dugo trpio i gutao u sebi, pogotovo do jednog momenta kad su moji prijatelji vidjeli da ja više nisam taj čovjek, da je nestalo mog smijeha i raspoloženja i vedrine. Tad su mi savjetovali da se javim psihijatru.

Borio sam se protiv tih osjećanja uz profesionalnu pomoć i moja poruka bi bila neko širenje optimizma među oboljelim. Ja sam odlučio da ljude upoznam sa tim oboljenjem. Iznenadilo me stvarno da su ljudi oko mene, i ne tako bliski, bili stvarno uz mene. Borba treba da traje, tako da se okružite prijateljima koji će shvatiti vašu situaciju, tražite od njih pozitivnu energiju i snagu. Okružite se ljudima koji vas vole i koje vi volite. Postanite u tom smislu sebični i ne trošite energiju na ono što ne treba da se troši. To mi nikad nije bilo jasno kada je neko govorio, "Jedan je život." Nekako danas život cijenim mnogo više nego prije.

Data: Marzec 2018
Medycyna: Radicut / Radicava (edaravone)